دومینیک دو ویلپن

دومینیک دو ویلپن (متولد 14 نوامبر 1953 در رباط، مراکش) یک چهرۀ چندوجهی در فرانسه است که به‌طور همزمان در عرصه‌های دیپلماسی، سیاست، و ادبیات شهرت دارد. او پیش از تبدیل شدن به یک نویسنده و روشنفکر برجسته، مدارج عالی قدرت را در دولت فرانسه پیمود و یکی از مدافعان اصلی چندجانبه‌گرایی در روابط بین‌الملل به‌شمار می‌رود.
سوابق سیاسی و دیپلماتیک
ویلپن تحصیلات خود را در رشته‌های حقوق مدنی و ادبیات فرانسه در دانشگاه‌های معتبر به پایان رساند و سپس از مدرسه ملی مدیریت (ENA) فارغ‌التحصیل شد تا فعالیت حرفه‌ای خود را در عرصه دیپلماسی آغاز کند. مهم‌ترین مناصب او عبارتند از:
• نخست‌وزیر فرانسه (2005–2007): او در دوران ریاست‌جمهوری ژاک شیراک به‌عنوان رئیس دولت خدمت کرد.
• وزیر کشور (2004–2005).
• وزیر امور خارجه (2002–2004): در این دوره، ویلپن با سخنرانی معروف خود در سازمان ملل در سال 2003، به‌شدت با حمله به عراق مخالفت کرد و به نمادی از دیپلماسی مستقل فرانسه تبدیل شد.
جایگاه ادبی و آثار مکتوب
جنبۀ نویسندگی ویلپن، مکمل هویت سیاسی و روشنفکری اوست. او به‌عنوان یک روشنفکر صاحب‌قلم شناخته می‌شود که علاقه‌اش به ادبیات و تاریخ در آثارش مشهود است.
• ژانرها: ویلپن چندین کتاب در ژانرهای مختلف از جمله شعر، مقالات سیاسی و تاریخی، و جستارهای هنری منتشر کرده است.
• علاقه‌مندی‌های ادبی: او از کودکی در آمریکا تحت تأثیر جنبش‌هایی مانند «نسل بیت» (Beat Generation) قرار گرفته و از شاعرانی مانند جک کرواک الهام گرفته است.
• آثار شاخص (با ذکر ناشر فارسی در صورت وجود):
o تاریخی (سه‌گانه ناپلئون):
 «حکومت صد روزه ناپلئون بناپارت» (Les Cent jours, Ou, L'Esprit de sacrifice): این اثر جامع تاریخی توسط انتشارات امیرکبیر در ایران منتشر شده است.
 «خورشید سیاه قدرت» (Le Soleil noir de la puissance)
o سیاسی/انتقادی: آثاری مانند «قدرت نه گفتن» (Le Pouvoir de dire non).
o شعر: مجموعه‌های شعری همچون «کوسه و مرغ دریایی» (Le Requin et la mouette).
o هنر: کتاب‌هایی دربارۀ هنرمندان معاصر مانند زائو وو-کی (Zao Wou-Ki).
دومینیک دو ویلپن با ترکیب سوابق سیاسی سطح بالا و ذوق ادبی، یکی از چهره‌هایی است که نشان می‌دهد چگونه قدرت و قلم می‌توانند در یک مسیر فکری به هم گره بخورند.