به دره یوکولن نگاه کردم. کنار پایم جسد ژرژ فارنل افتاده بود. اما آنجا، در زیر یخ های آبی رنگ آن چیزی نهفته بود که او به خاطرشان زندگی کرد. این خون بهای زندگی اش بود. از عصر یخ تاکنون هیچ چیز در این یخ آبی رنگ دیده نشده بود. اما این یک نظریه بود. چیزی که پس از سال ها مطالعه و کوشش و پشت گرمی معلوم شده بود که در زیر این یخ ها نهفته شده است. من سوگند خوردم که در فینسه بمانم و به یادبود ژرژ فارنل که در این برف با نام فراری، محکوم و قاتل مرد، ولی مردی بزرگ از خود ساخت و همه چیز را فدای یک هدف کرد، بنایی صنعتی برپا سازم…