انتشارات امیرکبیر
این انتشارات کار خود را در ۱۲ آبان ۱۳۲۸ با خرید سرقفلی نخستین فروشگاه خود در خیابان ناصرخسرو تهران آغاز کرد. نخستین اثر منتشرشده جزوه‌ای با نام «نماز» بود که با نظر حاج میرزا خلیل کمره‌ای تهیه شده‌بود. در دههٔ ۱۳۵۰ (خورشیدی) بر اساس حجم تولیدات که بالغ بر ۲۸۰۰ عنوان بود امیرکبیر به بزرگترین بنگاه انتشاراتی خاورمیانه تبدیل شد. به علاوه، کیفیت و تنوع تولیدات این انتشاراتی هم اعتبار و منزلتی خاص برای آن تدارک دیده بود.[۳] گردآوردن مترجمان و نویسندگان و پژوهشگران شاخص از یک سو، و در دیگر سو شکل دهی و تعریف ساختاری علمی برای کار نشر که منظومه‌ای از ویراستاران حرفه‌ای، تا چاپخانه و کتابفروشی و توزیع و بقیه مراحل نشر در آن انجام بگیرد از دیگر ابداعاتی بود که در امیرکبیر بنا گذاشته شد و این انتشارات را به عنوان یکی از تاثیرگذارترین ناشران تاریخ نشر ایران معرفی شد.[۳]
عبدالرحیم جعفری، مالک پیشین موسسه در خاطرات خود می‌نویسد: «سال ۱۳۵۵ چون سه موسسه انتشاراتی شركت كتاب‌های جیبی، خوارزمی، و ابن سینا به علل مختلف دچار بحران مالی شدند با خرید سهام آنها گروه انتشاراتی امیركبیر پایه گذاری شد و بزرگترین واحد انتشاراتی خصوصی ایران به‌وجود آمد كه تعداد كارمندان و كارگران آن به هفتصد نفر می‌رسید».[۴]
