جایی در جهان، ویروسی کشنده در خون یک پرنده، خفاش، میمون، خوک یا جانوری دیگر آماد ۀۀ شبیخون به جان انسان هاست. درک ابعاد چنین تهدید عظیمی ساده نیست. طی تنها چند هفته یا چند ماه ممکن است میلیون ها تن – از جمله خانواد ۀۀ من و شما – قربانی آن شوند. خطر تروریسم، جنگ، بلیای خسارت بار طبیعی، و حتی افتادن بمب اتم روی شهری بزرگ، در برابر این مهلک ۀۀ عالمگیر، کوچک می نماید. چگونه می توانیم عالم و آدمی از نو بسازیم که پنجه در پنج ۀۀ این دشمن زندگی بیندازد و زنده بماند؟