سِر هارفورد جونز-بریجز (1764–1847) دیپلمات و نویسنده بریتانیایی قرن نوزدهم است که نام او در تاریخ دیپلماسی و مطالعات ایرانشناسی جایگاهی ویژه دارد. او که به دلیل تسلط بر زبانهای شرقی شناخته میشد، در خط مقدم روابط خارجی بریتانیا با خاورمیانه قرار داشت.
جونز-بریجز فعالیت حرفهای خود را در کمپانی هند شرقی آغاز کرد و به سرعت به سمتهای مهمی چون نماینده کمپانی در بصره و بغداد دست یافت.
سِر هارفورد جونز-بریجز (1764–1847) دیپلمات و نویسنده بریتانیایی قرن نوزدهم است که نام او در تاریخ دیپلماسی و مطالعات ایرانشناسی جایگاهی ویژه دارد. او که به دلیل تسلط بر زبانهای شرقی شناخته میشد، در خط مقدم روابط خارجی بریتانیا با خاورمیانه قرار داشت.
جونز-بریجز فعالیت حرفهای خود را در کمپانی هند شرقی آغاز کرد و به سرعت به سمتهای مهمی چون نماینده کمپانی در بصره و بغداد دست یافت.
مهمترین بخش فعالیت او، اعزام به ایران به عنوان نخستین وزیر مختار بریتانیا (Envoy Extraordinary) در دربار فتحعلیشاه قاجار بود (1807–1811). مأموریت او در پاسخ به نفوذ فزاینده فرانسه در منطقه صورت گرفت و منجر به انعقاد اولین معاهدههای مهم میان دو کشور شد.
آثار جونز-بریجز صرفاً یادداشتهای یک دیپلمات نیستند، بلکه منابع دست اولی برای مطالعه تاریخ ایران و منطقه هستند. او دانش و مشاهدات خود را در قالب کتابهایی منتشر کرد که امروزه نزد محققان از اعتبار بالایی برخوردارند.
• معروفترین اثر او، «شرح مأموریت اعلیحضرت به دربار ایران در سالهای 1807 تا 1811» است.
• این اثر مهم در ایران با عنوان «گزارشی از دربار ایران» به چاپ رسیده است که یکی از نسخههای شناختهشده آن توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده و به عنوان یک متن مرجع تاریخی و سفرنامه دوران قاجار مورد استفاده قرار میگیرد.
• او همچنین ترجمهای از یک دستنوشته فارسی با عنوان «دودمان قاجار» را به جامعه غربی معرفی کرد.
سِر هارفورد جونز-بریجز با نگاهی تیزبینانه به جزئیات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دربار قاجار، نه تنها وظیفه دیپلماتیک خود را به انجام رساند، بلکه میراثی مکتوب از خود به جای گذاشت که به درک بهتر روابط پیچیده میان ایران و قدرتهای اروپایی کمک میکند.