الکس هیلی

الکساندر موری پالمر هیلی، که بیشتر با نام الکس هیلی شناخته می‌شود، در 11 اوت 1921 در ایتاکا، نیویورک به دنیا آمد و در 10 فوریه 1992 در سن 70 سالگی در سیاتل، واشینگتن درگذشت. او یکی از مهم‌ترین روزنامه‌نگاران، نویسندگان و تاریخ‌نگاران آفریقایی‌تبار آمریکا بود که آثارش تأثیری عمیق بر آگاهی جهانی در مورد تاریخ برده‌داری و تبعیض نژادی گذاشت.

دوران کودکی هیلی اغلب با گوش دادن به داستان‌های خانوادگی که از زبان مادربزرگ و عمه‌هایش روایت می‌شد، سپری شد. این داستان‌ها، که نسل به نسل منتقل شده بودند، سرگذشت اجداد آن‌ها را روایت می‌کرد که در غرب آفریقا ربوده شده و به بردگی کشیده شده بودند؛ به‌ویژه سرگذشت جدش، کونتا کینته.

در دوران جوانی، هیلی وارد گارد ساحلی ایالات متحده شد و بیش از 20 سال در آنجا خدمت کرد. این تجربه نظامی برای او فرصتی فراهم آورد تا هنر نویسندگی خود را تقویت کند. او در ابتدا برای هم‌قطارانش نامه می‌نوشت و پس از پایان خدمت نظامی، تمام وقت خود را به نویسندگی حرفه‌ای اختصاص داد.

نقطه عطف زندگی حرفه‌ای او در سال 1965 با نگارش «زندگینامه مالکوم ایکس» رقم خورد. این کتاب، که با همکاری مالکوم ایکس (رهبر مشهور سیاه‌پوستان مسلمان آمریکا) نوشته شد، فوراً او را به یک چهره مطرح ادبی تبدیل کرد.

اما شاهکار بزرگ هیلی، رمان نیمه‌مستند «ریشه‌ها: حماسه یک خانواده آمریکایی» بود که پس از دوازده سال تحقیق و جستجوی طاقت‌فرسا در سال 1976 منتشر شد. هیلی برای یافتن ریشه‌های خانوادگی‌اش به گامبیا سفر کرد و اسناد تاریخی را در سه قاره جستجو نمود. این کتاب، که زندگی هفت نسل از اسارت کونتا کینته تا آزادی نسل‌های بعدی در آمریکا را دنبال می‌کند، به سرعت به یک پدیده فرهنگی تبدیل شد. موفقیت این کتاب با ساخت مینی‌سریال تلویزیونی پربیننده‌ای به نام «ریشه‌ها» تکمیل شد، که نه‌تنها فروش کتاب را نجومی کرد، بلکه جایزه پولیتزر را نیز برای هیلی به همراه داشت و تاریخ سیاهان آمریکا را وارد گفتگوی عمومی و جریان اصلی جامعه نمود. هیلی با آثارش، صدایی رسا برای کسانی شد که تاریخشان توسط ستم و نژادپرستی خاموش شده بود.