ریونوسکه آکوتاگاوا

ریونوسکه آکوتاگاوا (Ryūnosuke Akutagawa)، متولد 1892 در توکیو، نویسنده مدرنیست برجسته دوره تایشو (1912–1926) ژاپن است. او با سبکی شیوا، کنایه‌آمیز و عمق روان‌شناختی بی‌نظیر، به عنوان «پدر داستان کوتاه ژاپن» شناخته می‌شود و جایزه ادبی معتبر آکوتاگاوا به افتخار او نامگذاری شده است.
آکوتاگاوا از همان اوایل زندگی با چالش‌های روانی و خانوادگی دست و پنجه نرم کرد. مادرش اندکی پس از تولدش دچار بیماری روانی شد، و او توسط دایی مادری خود به فرزندی پذیرفته شد. این تجربیات، به همراه ترس دائمی از جنون ارثی، سایه‌ای عمیق بر زندگی و آثار او انداخت.
• تحصیلات: او در دانشگاه سلطنتی توکیو (دانشگاه توکیو کنونی) در رشته ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و در آنجا تحت تأثیر نویسندگان غربی مانند ادگار آلن پو و همچنین ادبیات کلاسیک ژاپن و چین قرار گرفت.
• سبک و مضامین: آکوتاگاوا هرگز رمان کاملی ننوشت و تمرکز خود را بر داستان کوتاه گذاشت. او به اقتباس مجدد از متون کلاسیک، فولکلور ژاپنی (به‌ویژه داستان‌های قرن دوازدهم و سیزدهم) و حوادث تاریخی شهرت دارد، اما آنها را با دیدگاهی مدرن، روان‌شناختی و سرشار از ابهام اخلاقی بازنویسی می‌کرد.
• نقد انسانیت: آثار او غالباً به خودخواهی انسان (Human Egoism)، ریاکاری و تناقضات وجودی می‌پردازد و از طنزی تاریک و کنایه‌آمیز برای نقد جامعه استفاده می‌کند.
آکوتاگاوا بیش از 150 داستان کوتاه در دوران کوتاه فعالیت حرفه‌ای خود نوشت.
• راشومون (Rashōmon): اولین داستان مهم او که در سال 1915 منتشر شد. داستان درباره یک خدمتکار است که در زیر دروازه راشومون با یک پیرزن ملاقات می‌کند و با انتخاب‌های اخلاقی دشواری روبرو می‌شود.
• در بیشه (In a Grove - Yabu no naka): مشهورترین داستان او که معمای قتل یک سامورایی را از چندین زاویه دید متناقض و راویان غیرقابل اعتماد روایت می‌کند و جوهر روان‌شناختی سبک او را به نمایش می‌گذارد.
• اقتباس سینمایی: کارگردان افسانه‌ای، آکیرا کوروساوا، فیلم کلاسیک خود، «راشومون» (1950)، را با ترکیب روایت‌های دو داستان آکوتاگاوا ("راشومون" و "در بیشه") ساخت و نام آکوتاگاوا را در سطح بین‌المللی جاودانه کرد.
• کاپا (Kappa): یک داستان هجوآمیز که در آن راوی به جامعه‌ای اوتوپیایی/دوزخی از موجودات افسانه‌ای به‌نام «کاپا» سفر می‌کند و از طریق آن، جامعه انسانی را نقد می‌کند.
• زندگی یک مرد احمق (The Life of a Stupid Man): مجموعه‌ای از اعترافات خودزندگی‌نامه‌ای که در ماه‌های پایانی زندگی او نوشته شد.
آکوتاگاوا با وجود شهرت فزاینده، با مشکلات روحی فزاینده و «اضطراب مبهم» (Vague Uneasiness) ناشی از ترس از جنون، دست و پنجه نرم می‌کرد. او در 24 ژوئیه 1927، در سن 35 سالگی، با مصرف بیش از حد باربیتال (ورونال) دست به خودکشی زد.
میراث او در ژاپن آنقدر عظیم است که نام او بر مهم‌ترین جایزه ادبی ژاپن برای نویسندگان جدید (جایزه آکوتاگاوا) گذاشته شده و آثارش به طور مداوم در مدارس ژاپن تدریس می‌شود.