نادر ابراهیمی «ابوالمشاغل» را در ادامهی کتاب «ابن مشغله»اش نوشته است و در آن بخش دیگری از زندگی خود را با قلم زیبا و بیان گیرایش بازگو کرده است:
«یادم نمیآید که در “ابنمشغله”، از همسفرِ سالیان سالم محمود فتوحی نامی بُرده باشم، و یادم نمیآید که اصولاً به این که محمود و من، در تمامیِ سالهای شادی و غم، تقریباً پیوسته با هم بودهایم، در جایی اشارهای کرده باشم. شاید که حُرمتِ این دوستی ناب را در عصر نادوستیها نگه داشتم. خدا میداند. امّا به هر حال، دیگر وقتِ نام بُردن است…»
این کتاب درباره سرگذشت فرهنگی نادر ابراهیمی و تلاشهایش از سالهای نوجوانی تا سالهای بعد از انقلاب اسلامی است. این اثر را میتوان بهعنوان بیانیه اعتقادی- سیاسی- فرهنگی نویسنده بهحساب آورد.