دهن بین

ببعی به همراه گلّه به چرا رفته بود. شکمش پر علف شده بود، ولی چشمش افتاد به علف‌های روی تپه.
با خودش گفت: «یک کم دیگر بخورم، دیگر نمی‌خورم.»
سگ گله داد زد: «آهای ببعی کجایی؟ زودتر بیا که می‌خواهیم برویم.»