این اثر تلاشی برای گشودن بابی جدید در سبکشناسی متون دینی و ایجاد نگاهی نو به نهجالبلاغه میباشد. نگارنده بر این باور است که فهم و شناخت اسلام امام علی(ع) همان ادراک متعالی از دین اسلام است و کسی که میخواهد گفتمان اسلامی را بشناسد باید از رهگذر مکتب فرهنگی ـ ادبی علیبن ابیطالب را بشناسد. این کتاب علاوه بر مباحث نظری به مطالعه فرایند عملی گفتمان در نهجالبلاغه و تأثیر آن بر گفتمان اهل بیت(ع) و توابین پس از واقعه کربلا میپردازد.