برقراری تعاملات اقتصادی و پیوند عاطفی برمبنای نکاح از رایجترین نوع تعاملات بین شخصی است. یکی از معضلات جدی و تهدیدکننده اینگونه تعاملات که سلب اعتماد عمومی را به دنبال دارد، توسل به عملیات خدعهآمیز و فریبنده میباشد. عوامل گوناگونی از قبیل زیرکی پنداری فریبکاری، فقدان نظام جامع نظارتی، فقدان قوانین کارآمد و عدم پایبندی به مسئولیتهای قانونی و اخلاقی در بروز و ترویج رفتارهای مدلسانه دخیل است. برای جلوگیری از فریبکاری و آسیبهای ناشی از آن، راهکارهای مختلفی در حوزههای مختلف از جمله حوزه معرفتی فقه و حقوق ارائه شده است. مطالعات فقهی و حقوقی و تدقیق در آموزههای دینی نشانگر آن است که فریبکاری اقسام گوناگون دارد و با عنایت به نوع ماهیت فریب و ویژگیهایش، آثار و احکام متفاوتی بر آن مترتب است. دستیابی به حکم دقیق و صدور رأی عادلانه در دعاوی مربوط به فریبکاری در گرو شناخت درست ماهیت فریب در تعاملات است.