تجدد و تجددگرایی که ترجمة دو واژة مدرن و مدرنیته (مدرنیسم) است، از اصطلاحات جهان غرب بعد از پیدایش دورة رنسانس است که پس از پیروزی انقلاب صنعتی وارد جهان شرق و دنیای اسلام شد و زرق و برق ناشی از آن عدهای از ظاهربینان و بیخبران از اسلام را به این اندیشه واداشت که برای داشتن زندگی مدرن باید از فرق سر تا نوک پا غربی شد. این روشنفکرنمایان مسحور به جایی رسیدند که اسلام را دین کهنه و قدیمی، ارتجاعی و در مقابله با نوگرایی و تجدد خواندند و حتی به مقدسات دینی و فرهنگی خود پشتپا زده و بهسوی مدرنیسم غربی روی آوردند، غافل از اینکه اسلام خود پایهگذار تجدد عقلانی، مستدل و قابل دفاع است. این رساله در پی آن است که تجدد و مدرنیتة غربی را مورد بررسی قرار داده و مزایا و معایب آن را برشمارد و از ساحت حریم اسلام و مبانی فطری و عقلانی تجددخواهی آن مواردی را ذکر و از آن دفاع نماید.
علی قائمیامیری فرزند نصرالله متولد 1316 شمسی در شهر امیرکلا، طلبهای قدیمی با تحصیلات دانشگاهی دارای درجة دکترای علوم تربیتی از دانشگاه سوربن پاریس و نیز فارغالتحصیل دورة دکترای جامعهشناسی مذهبی از همان دانشگاه است. ایشان دارای سابقة پنجاه و شش سال مستمر معلمی است که حدود دوسوم آن در دانشگاهها بوده و از ابتدای تأسیس دورة دکترای علوم تربیتی در ایران مدرس دروس اسلامی آن (تربیت در نهجالبلاغه، فلسفة تربیت در قرآن، تربیت از دیدگاه حضرات معصومین...) است. وی حدود دویست اثر تألیفی در زمینة تربیت، خانواده، اسلامشناسی و مسائل دنیای اسلام دارد که مهمترین اثر این تألیفات دورهای با عنوان اصول و مبانی نظام تربیتی اسلام است (دورة صد و سی جلدی) که جلد نود و پنجم آن در دست تألیف است.