پیش از آنکه بتوانیم به درستی درباره تولد امپراتوری پارس سخن بگوییم، باید ساختارهای سیاسی و فرهنگی ایلامیان را که به مدت هزاران سال در فلات ایران ریشه دوانده بود، درک کنیم. هخامنشیان، هرچند بهعنوان یک قدرت جدید ظهور کردند، اما بر شالودههای زیربنایی ایلامی و مدیایی بنا شدند. در واقع، کوروش بزرگ از یک خلأ شروع نکرد؛ بلکه سنتهای اداری، هنری و حتی مذهبی پیشین را جذب و آنها را در قالب یک امپراتوری جهانی نو، دوباره تعریف کرد. این ترکیب پیچیده از عناصر محلی و جهانی، رمز موفقیت و دوام طولانی شاهنشاهی او بود.