خوشه های خشم - امیرکبیر

اگر او تک و تنها باشد، دیگر نمی‌تواند تحمل کند، اما اگر درد و رنجش با درد و رنج همهٔ مردم عجین شود، آنگاه دیگر تحمل‌پذیر است. این همان حقیقتی است که مردی را، که اکنون شکست‌خورده است، از نابودی نجات می‌دهد. او دیگر تنها نیست. وقتی این آگاهی در روح انسان‌ها شکوفا شد—آگاهی از اشتراک در رنج—آنگاه خوشه‌های خشم پر می‌شوند و برای برداشت آماده می‌گردند.