جان اشتاینبک نویسنده بزرگ آمریکایی، یکی از چهرههای محوری ادبیات قرن بیستم و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1962 است. او به خاطر سبک واقعگرایانه و ناتورالیستی خود شناخته میشود؛ سبکی که به شکل بیباکانهای به روایت رنجها، بیعدالتیها و آرزوهای بر باد رفته طبقه کارگر و کارگران مهاجر در کالیفرنیا، به ویژه در دوران رکود بزرگ، میپردازد.
اشتاینبک که خود پیش از شهرت، سالها به کارهای یدی و فصلی پرداخته بود، تجربیات زیسته خود را به آثاری با بینش اجتماعی عمیق تبدیل کرد.
جان اشتاینبک نویسنده بزرگ آمریکایی، یکی از چهرههای محوری ادبیات قرن بیستم و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1962 است. او به خاطر سبک واقعگرایانه و ناتورالیستی خود شناخته میشود؛ سبکی که به شکل بیباکانهای به روایت رنجها، بیعدالتیها و آرزوهای بر باد رفته طبقه کارگر و کارگران مهاجر در کالیفرنیا، به ویژه در دوران رکود بزرگ، میپردازد.
اشتاینبک که خود پیش از شهرت، سالها به کارهای یدی و فصلی پرداخته بود، تجربیات زیسته خود را به آثاری با بینش اجتماعی عمیق تبدیل کرد. شاهکار او، رمان «خوشههای خشم» (1939)، که داستان مهاجرت حماسی خانوادهای کشاورز را دنبال میکند، برنده جایزه پولیتزر شد و به عنوان مهمترین سند ادبی دوران رکود اقتصادی آمریکا شناخته میشود.
دیگر آثار کلیدی او شامل نوولای تراژیک «موشها و آدمها» (1937) و رمان چندنسلی و پردامنه «شرق بهشت» (1952) هستند. آکادمی نوبل او را برای «نوشتههای واقعگرایانه و تخیلیاش که در آنها شوخطبعی دلسوزانه و درک دقیق اجتماعی در هم آمیخته است»، شایسته تقدیر دانست. اشتاینبک با خلق بیش از 30 اثر، به عنوان صدای ماندگار و وجدان اجتماعی آمریکا در ادبیات جهان جاودانه باقی مانده است.