سربازی 18ساله به نام هنری فلمینگ در نبردی بی نام و نشان، با فرار به جنگل نزدیک میدان نبرد از این مهلکه که خودش آن را آرمانی از دست رفته می نامد، جان سالم به در می برد. او گروهی از نیروهای زخمی و آسیب دیده را پیدا می کند و پس از این که درمی یابد گردانی که در آن مشغول به جنگ بود، نبرد را برده، احساسی از گناه و عذاب وجدان به هنری دست می دهد. او به گردان خود بازمی گردد و طی درگیری با متصدی توپ جنگی، سرش زخمی می شود. زمانی که هنری به استراحتگاه سربازان بازمی گردد، سایرین فکر می کنند که زخم روی سرش به خاطر خراشی است که گلوله ای در طول جنگ ایجاد کرده است. هنری صبح روز بعد و زمانی که به دنبال چشمه ای برای ذخیره آب است، از افسر فرمانده می شنود که هنگی که هنری در آن مشغول به خدمت است، در میان سایر نیروها به ناتوانی و ضعف شناخته می شود. افسر خیلی راحت درباره قربانی کردن هنگ هنری صحبت می کند و ان ها را مشتی «چاله کن» می نامد. با پیشروی اتفاقات داستان و در جنگ نهایی، هنری به یکی از بهترین جنگجویان گردان خود تبدیل شده و سرانجام، رشادت و دلیری خود را به عنوان مردی مبارز به اثبات می رساند.