ویلیام کوتبرت فاکنر نویسنده آمریکایی و برنده جایزه نوبل است. فاکنر رمان ، داستان کوتاه ، فیلمنامه ، شعر ، مقاله و یک نمایشنامه نوشت. وی در وهله اول به خاطر رمان ها و داستان های کوتاه خود شناخته می شود.

فاکنر 13 رمان و داستان کوتاه بسیاری منتشر کرد. این مجموعه کار اساس شهرت او را تشکیل داد و در 52 سالگی جایزه نوبل را به وی اعطا کرد. تولیدات عجیب فاکنر شامل مشهورترین رمان های او مانند “خشم و هیاهو” (1929) ، همانطور که می خوابم (1930) ، “نور در آگوست” (1932) ، و ابشالوم ، ابشالوم! (1936) فاکنر همچنین نویسنده پرکاری داستان کوتاه بود.

اولین مجموعه داستان کوتاه او ، این 13 (1931) ، شامل بسیاری از تحسین برانگیزترین (و متداول ترین آنتولوژیست ها) داستان های وی است ، از جمله “یک گل سرخ برای امیلی” ، “برگهای قرمز” ، “آن آفتاب عصر” و “سپتامبر خشک” . فاکنر بسیاری از داستان ها و داستان های کوتاه خود را در شهرستان یوکناپاتاوفا تنظیم کرد – براساس و از لحاظ جغرافیایی تقریبا یکسان با منطقه لافایت ، که زادگاهش آکسفورد ، می سی سی پی ، محل استقرار شهرستان است.

داستان کوتاه وی “یک گل سرخ برای امیلی” اولین داستان او بود که در یک مجله مهم ، فروم منتشر شد ، اما مورد توجه عموم قرار نگرفت. پس از تجدید نظر و بازنشر ، محبوبیت بیشتری پیدا کرد و اکنون یکی از بهترین های وی به حساب می آید.

فاکنر به دلیل سبک تجربی خود از شاخص ترین نویسندگان مبدع فرم های نو شناخته می شود. در تقابل با اظهارات مینیمالیستی ارنست همینگوی ، معاصر خود ، فاکنر در نوشتن خود از “جریان هوشیاری” استفاده مکرر می کرد و اغلب داستان های بسیار احساسی ، ظریف ، پیچیده و گاهی اوقات گوتیک یا گروتسک از طیف گسترده ای از شخصیت ها را می نوشت. از جمله بردگان سابق یا فرزندان برده ، جنوبیان فقیر سفید ، کشاورز ، یا طبقه کارگر و اشراف جنوبی.